దూరం

"అంత దూరం వెళ్ళాలా? ఇంటికి దగ్గరగా ఉండే స్కూల్లో ఎందుకు నన్ను చేరిపించలేదు?", ప్రతి రొజూ స్కూల్కి వెళ్ళేటప్పుడు బస్సు లో నాకు వచ్చే మొదటి ప్రశ్న. బస్సు కిటికీలోంచి నేను ఇంటి వైపు చుస్తూఉండగా అది దూరంగా వెళ్ళిపోతోంటే నా బాధ వర్ణనాతీతం. ఇంటికి బందువులు ఎవరైన వచ్చినప్పుడైతే అది మరీఎక్కువ. నిజానికి మా స్కూలు మా ఇంటికి కిలోమీటర్ కన్నా ఎక్కువ ఉండదు. కానీ ఆ మాత్రానికే ఇంటిని వదిలి వెళ్ళిపోతున్నంత బాధ.

ఆ బాధ, ఆ దూరం ఇంతింతా పెరుగుతూ వచ్చాయి. స్కూల్ తర్వత పక్క ఊరిలో కాలేజి, పక్క రాష్ట్రంలో డిగ్రీ, పరాయి దేశంలో ఉద్యోగం ఇలా కెరియర్ వంకతో పెరుగుతూనే ఉంది. ఎంతో దూరం అనిపించిన ఆ స్కూల్ ఈ రోజు చాలా దగ్గెరనిపిస్తుంది. నిజానికి ఇప్పుడున్న దూరానికి అది చాలా దగ్గెరే. బందువులు వస్తే వారిని విడిచి సాయంత్రం వరకు ఉండలేని పరిస్థితి అప్పటిదైతే, ఎవరికైన ఎదైన హాని జరిగినప్పుడు కుడా వారి దగ్గెర ఉండలేని పరిస్థితి ఇప్పటిది.

ఇంత వయసొచ్చినా ఇంటి మీద బెంగ పోకపోవడం నాకే విఢూరంగ అనిపించినా ఇంట్లో వాళ్ళ గుర్తొచినప్పుడు నేను బెంగపడటం సబబె అనిపిస్తుంది.

ప్రార్ధన

మహా గణపతిం మనసా స్మరామి |
మహా గణపతిం
వసిష్ట వామ దేవాది వందిత

మహా దేవ సుతం గురుగుహ నుతం |
మార కోటి ప్రకాషం షాంతం ||
మహా కావ్య నాటకాది ప్రియం
మూషిక వాహనా మోధక ప్రియం ||


ఏ పనైనా చేసే ముందు గణపతిని మొక్కడం నాకు అలవాటు. ఇతే ఇలా మొక్కడం చాలా మందికి అలవాటే. నాకు కుడా ఇంతకముందు ఇది ఒక అలవాటే. చిన్నప్పటి నుంచి దేవుని ముందు నిలుచుని చేతులు జోడించి కోరికల చిట్టా విప్పడం అలవాటైపోయింది. ఆ ప్రార్థనలో భక్తి, నమ్మకంలాంటి వాటికంటే మొక్కకపోతే దేవుడికి కోపం వస్తుందేమో అన్న భయమే ఎక్కువగా వుండేది. అలవాటులో ప్రార్ధన చెయ్యటానికి నమ్మకంతో ప్రార్ధించడానికి చాలా వ్యత్యాసముందని ఈ మధ్యనే అర్ధమైంది.

నమ్మకంతో కూడిన ప్రార్ధనలో కోరుకోవడం వుండదు, ఎందుకంటే మన కోరిక మనకన్నా ముందు దేవునికి తెలుసనే నమ్మకం. అటువంటి ప్రార్ధనలో దేవుడికి హామీలు (కొబ్బరికాయలు కొట్టడం, తలనీలాలు ఇవ్వడం లాంటివి) ఉండవు, ఎందుకంటే దేవుడు మన ఆశలు తీర్చేవాడే కాని మన నుంచి ఏమి ఆశించడని తెలుసు కనుక. మన భారాన్ని ఆయనకి వదిలేసాక ఎమౌతుందో అన్న చింతలు ఉండవు, మనకి ఏది మంచిదో అయనకి తెలుసన్న నమ్మకం.

దేవుడు వున్నా లేకపోయినా ఉన్నాడనే నమ్మకంతో చేసే ప్రార్ధన మనసును తేలిక చేస్తుంది, మన గురించి జాగ్రత్త తీసుకొవడానికి ఒకరున్నారనే ధైర్యాన్నిస్తుంది.

ఎప్పుడో

ఖాళీ సమయం నా ద్రుష్టిలో చాలా విలువైనది. కొత్త విషయాలు నేర్చుకోవడం, ఇక ముందు చెయ్యవలసిన పనులను ప్లాన్ చేసుకోవడం లాంటివి పక్కన పెడితే మనం ఇది వరకే చేసిన పనుల ఒత్తిడి నుంచి, మనకి ఒత్తిడిని పెంచే ఎన్నో అలోచనల నుంచి మనం ఉపసమనం పొందడానికి మనకి దొరికే మంచి అవకాశం.

నాకు దొరికిన నా ఖాళీ సమయాన్ని నేను మామూలుగా నాకు నచ్చిన పాటలు వినడం ఒక మంచి సినిమా చూడటం లేదా నాకు మనసుకు దగ్గెరైన నా వాళ్ళతో లేదా దగ్గరి స్నేహితులతో వాకింగ్కి వెళ్ళడం వంటి పనులతో గడుపుతూ ఉంటాను. వీటిలో కూడా నాకు బాగా ఎక్కువగ నచ్చింది దగ్గరి వారితో బయటకి వెళ్ళటం అయిన నా మూడ్ ని బట్టి లేదా నేనున్న పరిసరాలను బట్టి ఎదో ఒకటి చేస్తూ వుంటాను. ఒకసారి పాటలు మంచి ఉపశమనంగా అనిపిస్తే మరోసారి మంచి సినిమా చూడటం మంచి ఉపాయంగా అనిపిస్తుంది కాని ప్రతిసారి ఒకటే మాత్రం ఎటువంటి పరిస్థితిలోనూ పనిచెయ్యదు.

గత కొద్ది కాలంగా నేను పాటలు వినడం సినిమాలు చూడడం మాత్రమే ఉపసమనోపాయలుగా వాడుతున్నాను. దీనికి ముఖ్యకారణం నేను మనసుకు దగ్గెరైన వారందరికి భౌతికంగా దూరంగా వుండడం ఇతే మరో కారణం నేను ఉన్న చోట ఎవరూ దగ్గెరివారు కాలేకపోవడం. ఎందుకో చాలా రోజుల తర్వాత చల్ల గాలిలో సాయంత్రం పూట అయినవాళ్ళతో నడవాలనిపిస్తోంది.

అది కుదిరేది ఎప్పుడో???

Introspection

“Tell me about yourself”, is the toughest question everyone will face in their interview. I am not sure about everyone but at least in my case it is the toughest question I have ever faced. In fact this is the question I answered perfectly, thanks to the websites on how to face an interview. I prepared a long list of qualities beforehand which I mugged up just to read out the list when this question is posed at me with a perfect smile and eye contact.

Today when I sat to complete my profile on my blog, once again I had the same question, ABOUT YOU. Before the long list popped up in my mind, I thought of making a sincere attempt to know myself, and this is what I got.

I am a person who wants to live my life, not to lead my life. Very small things like an evening walk, lovely music and weekend get together with the closest ones makes me happy. Talking to my parents is the thing I like most.

I am fond of relationships. I like it when all my relatives get together. I want people to listen to me when I go on talking. You are mistaken if u think I am a chatter box. Hardly any word comes out my mouth. But I like to speak a lot when my closest ones listen even tough what I say doesn’t make any sense. Broken relations always hurts me.

Though I am very fond of relations, I am very choosy with the friends. I don’t connect with people quickly. It always takes time for me to make friends. But all my friends are the closest ones to my heart.

I love music. In fact it’s some particular songs that I am very fond of, not music as a whole. If someone tries to talk about music, that’s complete Greek and Latin to me. So it’s better to say I like some songs rather than saying music on the whole.

I am a person of variety of thoughts and one who tries to be different all the time. I like taking challenges and routine work bores me. Confidence levels are always a drawback to me, as I always had very poor confidence levels. I am the laziest I have ever known but when I like some thing from heart nothing can stop me from doing it, not even my laziness.

I have the habit of trying to know everything from the grass root level. This is my strength and also my weakness as I don’t discriminate between where an in depth study is needed and where it isn’t needed.

Cricket has always been my favourite game. I don’t like watching cricket as much as I like playing it. Badminton is the other game I like the most. I like flexing my muscles by playing rather than storing fat for a future stroke.

I have the fantasy to see a world that is free of hatred, jealousy and all other evils, which isn’t possible and to feel and fly like a bird looking at the world below in a different view, which I cant do. Don’t ask me if I haven’t boarded a flight ever, I meant to say that I wanted to fly exactly like a bird.

If I keep on writing I think I can write a book, after all ones life is his own autobiography. But I limit it to this post for now. I think I should have taken some time to know myself a bit earlier.

TAKE TIME TO KNOW YOURSELF.

Diaries

I always had this habit of starting something, leaving it in the middle and starting all over again. My blog is not an exception to this. So, here I come back to start my blog again.

In fact I had this habit from my childhood. It was in my elementary school I started putting my thoughts into words. I used to pen my thoughts in a diary my dad gave me on a New Year day.

It was a lesson in my 4th or 5th standard that made me to start my diary. As I had the habit of taking no time in starting anything I liked, I started writing my diary. I used to write my dairy before I go to bed. It was all about my daily routines. I use to write down everything I did from waking up in the morning till I go to bed. It was mostly about the school and I had nothing more to write about. It was almost the same everyday and every page of my diary looked the same. This went on for a while before I got bored to see myself writing the same thing over and over again everyday. In fact at that age I don’t know what to write exactly.

It was loneliness that brought me back to my dairy, after all diary is ones best friend for anyone. My thoughts used to run as words when I placed pen on my dairy. This was in my teenage. When my intermediate college became a jail, my diary became my friend. I think jail is the best place to write as history proves many books were written when their authors were in jail. I compare my college to jail as it is terrible as jail, students have no freedom there. we are treated as prisoners. There we missed our family a lot we wanted to talk them, be with them. Having no other option I went back to my friend, MY DIARY.

I used to write all my thoughts into my diary. This was bit different from the one I have written in the past. This was mixed with my feelings rather than my daily routine. It had all my happiness, all my sorrows, all my fun and my ideas. Of course it also had details of some teenage ‘achievements’. It completely reflected me. I felt very relaxed when I go through my writings anytime later. As I was released from the jail after I finished my intermediate, I rediscovered my freedom which made me forget my friend and I always regret that.

Now I came back to my diary again, not because I am feeling lonely. But I feel that I should put all my thoughts together, so that I can feel my heart lighter when I come back to read these some other day.