"అంత దూరం వెళ్ళాలా? ఇంటికి దగ్గరగా ఉండే స్కూల్లో ఎందుకు నన్ను చేరిపించలేదు?", ప్రతి రొజూ స్కూల్కి వెళ్ళేటప్పుడు బస్సు లో నాకు వచ్చే మొదటి ప్రశ్న. బస్సు కిటికీలోంచి నేను ఇంటి వైపు చుస్తూఉండగా అది దూరంగా వెళ్ళిపోతోంటే నా బాధ వర్ణనాతీతం. ఇంటికి బందువులు ఎవరైన వచ్చినప్పుడైతే అది మరీఎక్కువ. నిజానికి మా స్కూలు మా ఇంటికి కిలోమీటర్ కన్నా ఎక్కువ ఉండదు. కానీ ఆ మాత్రానికే ఇంటిని వదిలి వెళ్ళిపోతున్నంత బాధ.
ఆ బాధ, ఆ దూరం ఇంతింతా పెరుగుతూ వచ్చాయి. స్కూల్ తర్వత పక్క ఊరిలో కాలేజి, పక్క రాష్ట్రంలో డిగ్రీ, పరాయి దేశంలో ఉద్యోగం ఇలా కెరియర్ వంకతో పెరుగుతూనే ఉంది. ఎంతో దూరం అనిపించిన ఆ స్కూల్ ఈ రోజు చాలా దగ్గెరనిపిస్తుంది. నిజానికి ఇప్పుడున్న దూరానికి అది చాలా దగ్గెరే. బందువులు వస్తే వారిని విడిచి సాయంత్రం వరకు ఉండలేని పరిస్థితి అప్పటిదైతే, ఎవరికైన ఎదైన హాని జరిగినప్పుడు కుడా వారి దగ్గెర ఉండలేని పరిస్థితి ఇప్పటిది.
ఇంత వయసొచ్చినా ఇంటి మీద బెంగ పోకపోవడం నాకే విఢూరంగ అనిపించినా ఇంట్లో వాళ్ళ గుర్తొచినప్పుడు నేను బెంగపడటం సబబె అనిపిస్తుంది.
though physical ga dhuram ga vuna , andhari blessings wishes and vala thoughts neethone vuntayi elapatiki.
ReplyDelete